Nieporozumienie i wypadek -Rozdział 16

 Nieporozumienie i wypadek

Rozdział 16

Następnego dnia 4-ka przyjaciół miała zajęcia w teatrze o godzinie 8 rano. Byli zaskoczeni kiedy ujrzeli tam Ludmiłę, Federico oraz Diego. Zastanawiali się dłuższą chwilę. Wtem Leon spytał.

-Federico? Uczęszczasz do On Beat Studio?

-Tak. Miałem ci o tym powiedzieć wczoraj, ale zapomniałem.

Leon przekazał informacje przyjaciołom. 

-Czyli, że będzie z nami wracał w samolocie. -powiedziała podekscytowana Camilla.

-Chyba tak. -rzekł nieco posmutniały Leon.

-Cami, czyżby Federico ci się podobał? -zdziwiła się Fran.

-A tobie niby nie? Widać jak na niego patrzysz. -oburzyła się Cam.

-Niby jak? -poczerwieniała Francesca.

-Dobra waszej 2 się on podoba. Rozumiemy. Tak a pro po czemu nie było cię wczoraj w kinie?-spytała Viola. W tym samym czasie Leon cały czas obejmował Vilu.

-Rozmawiałam z Diego.

-To ty weź Diego, a ja wezmę Fede. Będzie uczciwie nie sądzisz? -odrzekła Cami.

-Camilla... -nie wiedziała co dodać Fran. Puściła Viola, Leona z objęć.

-Hej Violetta. -podszedł do nich Federico.

-Nie sądzę byśmy się dobrze znali. -rzekła Vilu.

-Poznaliśmy się wczoraj.

-No racja. To ty startujesz do wszystkich napotkanych dziewcząt. -oznajmiła niby tak jakby teraz zdała sobie z tego sprawę.

-Hyy...nie do wszystkich. Tylko do tych co są tego wartę.

-Po prostu jesteś podrywaczem.

-Ja bym siebie tak nie nazwał, ale mogę się przyzwyczaić do tej ksywki. Przynajmniej ruszyliśmy do przodu. -uśmiechnął się.

-Mam chłopaka.

-Ta jasne. -po tych słowach Violetta spojrzała na Leona wzrokiem dziewczyny, która próbuje wytłumaczyć coś Jade.

-Może zacznijmy już lekcję. -powiedział nauczyciel.

-Najpierw pary. -dodał. Violetta natychmiast przysunęła się do Leona.

-Dziś pary dobierze......Federico. Federico tak? Tak. Federico!

-Francesca i Camilla. Violetta i ...ja. Leon i Ludmiła.

-Przepraszam, że przerywam, ale chciałbym zmienić parę. -odrzekł zdenerwowany Leon.

-Niby na jaką?-oburzył się nauczyciel tańca.

-Na mnie i Violette.

-Jestem za. -wtrąciła się Viola.

-Przykro mi.  Nie mogę zmienić par bez zgody Federico.

-Lepiej zostańmy tak jak przydzieliłem pary. -rzekł Fede.

-Dobrze. Dziś będzie taniec towarzyski.-dodał nauczyciel. Para wpadła w gniew.

-Chwyćcie swojego partnera delikatnie za rękę, a potem niech was poniosą uczucia. - Z początku Fede zachowywał się normalnie, ale kiedy sobie nagle za dużo pozwolił...Violetta walła go z liścia.

Następnie wyszła. Leon wyszedł z przyjaciółmi za nią. W sali zostali tylko Ludmiła i Federico. Po dłuższej ciszy Fede spojrzał na Ludmiłę romantycznym i uroczym wzrokiem. 

-Czemu tak na mnie patrzysz? -spytała.

-Bo jesteś piękna. -Ludmiła po tych słowach zaczerwieniła się jak nigdy. Później wyszła.

Violetta zdenerwowana jak nigdy poszła do hotelu. Poszła do pokoju. Trzasnęła drzwiami z całej siły.

-Hej? Viola? Otworzysz? 

-Nie mam nastroju!

-OK.

-Przepraszam. Wejdź.

-Wszystko w porządku? -zamartwiały się przyjaciółki.

-Nie. On sobie za dużo pozwala. Jest najgorszą osobą jaką kiedykolwiek poznałam.

-A nie Diego?

-Dobra po Diegu.

-Hej rozchmurz się.

-Mogłybyście z nim porozmawiać o tym? Żeby się ode mnie odczepił. Mogłybyście?

-Czemu nie? Warto spróbować.

-Dziękuje wam. -następnie się przytuliły. Po wyjściu dziewczyn przyszedł Leon.

-Skarbie?

-Tak?

-Jak się czujesz?

-Już lepiej.

-Cieszę się.

-On jest nie możliwy!

-Skoro tak bardzo on cię denerwuje to o nim nie myśl. Mam nawet doskonały pomysł jak.

-Słucham.

-Jeśli chcesz...

-Tak?

-Wybierz się ze mną do parku.

-Z chęcią.

-Może być za 3 godziny?

-Oczywiście. -następnie pocałowali się.

Violetta zeszła na 1 piętro. Był też tam Federico. Rozmawiał właśnie z jakąś dziewczyną. Podszedł z nią do Violetty i powiedział

-mam już dziewczynę -po czym objął Viole. Dziewczyna, która przyszła z Fede natomiast odeszła z łzami w oczach.

-Co ty sobie myślisz?!

-Nic.

-No widzisz? Ty nie myślisz! Nie jestem twoją dziewczyną, a tak wo gule to kim ty jesteś, że myślisz, że możesz mnie obejmować!

-Myślałem, że ci się podobam.

-Że co? Umawiasz się z jakąś dziewczyną. Mówisz jej, że ze mną chodzisz? Jesteś bezczelny! -

następnie podszedł Federico do Violetty.

W najgorszym o to momencie ujrzał Leon. Natychmiast poszedł wściekły do pokoju.

Violetta widziała to. Co prawda do niczego nie doszło z Fede i Violą, ale musiała mu to wyjaśnić.

Pobiegła za nim, a za nią Federico. Violetta przed pokojem Leona zaczęła kłócić się z nim(Fede).

-Co ty se myślałeś?!

-Ja sam nie wiem!

-Skoro nie wiesz to po co chciałeś to zrobić!

-Nie mogłem się powstrzymać!

-To idź się lecz. Mam już ciebie dość!

-Zróbmy sobie przerwę.

-Ty nie rozumiesz,  że nigdy nie byliśmy, nie jesteśmy i NIE BĘDZIEMY RAZEM!

-Aha...Masz już kogoś?

-Ty tępaku! Nie rozumiesz, że ja mam chłopaka?

-Niby kogo?

-Czy ty nie widziałeś jak mnie obejmował albo całował?!

-Twój tata?!

-Mój chłopak!

-A niby kto nim jest?! -po tych słowach z pokoju wyszedł Leon.

-Ja! Nie rozumiesz, ale chyba zabrałeś mi dziewczynę. -a następnie wyszedł i pojechał na pobliski tor moto-crossowy. Wściekły wsiadł na motor i zaczął po nim jeździć. Violetta niespodziewanie wbiegła na tor szukając Leona, przebrana za pracownika toru. Leon niestety ujrzał ją za późno. Szybko zeskoczył z motoru i zadzwonił po karetkę. Zabrano ją. Pojechał do szpitala za nimi. Dopiero w szpitalu zauważył, że była to Vilu. Zamartwiając się siedział w poczekalni, ponieważ nie chcieli go wpuścić z powodów badań. 

-Obudziła się. -rzekł lekarz do Leona. Chłopak czym prędzej pobiegł do sali w której znajdowała się Viola.

-Przepraszam za to. Wybacz mi. Ja naprawdę nie chciałem. To wszystko działo się tak szybko. -mówił to trzymając ją za rękę. Nachylił się aby wstać z klęku, ale zahaczył nogą  o krzesło i upadł na nią. Po czym z nienacka ją pocałował. Wtem Violetta otworzyła oczy, a Leon z uśmiechem odsunął się i wezwał lekarzy.  Kiedy Leon i Vilu zostali sami zaczęli rozmawiać.

-Nigdy nie chciałem cię zranić. To było nie chcący. Po prostu wybiegłaś, a ja nie zdążyłem wyhamować. 

-Nie masz za co przepraszać. To moja wina. Tylko moja. Nie powinnam była wybiegać na tor.

-Rozumiem martwiłaś się. Prze ze mnie. Mogłaś jednak wytłumaczyć Fede, że jesteśmy razem.

-Nie mogłam, on jest nienormalny. Tyle mu to tłumaczyłam. Do niego nic nie dociera. 

-No dobrze sam z nim porozmawiam.

-Leon...

Miałam nadzieję, że miło się czytało.

Dozoba xD

Nowi sąsiedzi-Rozdział 15

Nowi sąsiedzi

Rozdział 15

  Violetta wciąż siedziała obok Leona. Jednak już na niego nie patrzała. Cały czas spoglądała przed siebie. Leon natomiast zerkał na Viole. Wiedział, że po tym co się stało szybko mu nie wybaczy. Chłopak zastanawiał się też czemu. Przecież Diego to Diego. Zawsze źle ją traktował. Przynajmniej przy nim.              Według niego. Rozmyślał tak dość długo. Nim się obejrzeli została tylko 1 godzina i będą na miejscu. Leon nie mógł wytrzymać tej ciszy, a Violetta miała już łzy w oczach. Nie wiedziała co zrobić. Gdzieś tam głęboko odczuwała ból przez ich bójkę. Nie dlatego, że coś mogło się stać jej chłopakowi, tylko Diego. Wtedy zastanowiła się czy może faktycznie Diego się zmienił. Znała go zbyt dobrze aby znów mu zaufać tak jak kiedyś. Dziewczyna kochała Leona. Nie była tylko pewna czy mocniej niż kiedy była z Diego. Tęskniła za jego(Diego) dowcipami i momentami kiedy ją przytulał. Na szczęście w tym momencie też zdała sobie sprawę z tego co zrobił. Przypomniała sobie cały ten ból i zaczęła go odczuwać na nowo. Nagle zaczęły płynąc jej łzy, spokojnie jedna po drugiej. Każda spływała tą samą drogą. Wtem jedna się oddzieliła i spadła na Leona.

Chłopak spojrzał na nią, a ona na niego. Delikatnie wytarł jej łzy opuszkami palców. Po czym dziewczyna przytuliła się do niego. 

-Przepraszam. -rzekł.

-Nie powinnam była...

-...

-Wybaczyć ci...To nie twoja wina. Tylko moja. Nie zasłużyłeś na to. 

-O czym mówisz?

-Cały czas mnie przepraszasz. Kiedy to nie twoja wina. Tylko moja. Więc proszę, nie przepraszaj. Kocham cię. Zabrałeś mój ból. Tak długo go odczuwałam. Zabrałeś przeszłość. Wyleczyłeś mnie. Dziękuje.

-Niema za co? Hehe -dziewczyna na te słowa tylko się uśmiechnęła niepewnie. Jakby on nie rozumiał jak ważne były te słowa. Leon całkowicie rozumiał to co mu powiedziała. Po prostu nigdy nie słyszał od kogokolwiek tego typu słów.

-Lądujemy. Prosimy zapiąć pasy. -powiedziała Stewardessa.

Po wylądowaniu pojechali do hotelu. Pokój Vilu wyglądał tak samo jak jej prawdziwy w domu. German zadzwonił mówiąc, że zrobi wszystko by czuła się jak w domu. Tak też się stało.

Viola miała oddzielny pokój. Niestety jej sąsiadem jest Diego, a dobrą wiadomością jest to, że Leon też jest obok. Dziewczyna zaczęła się rozpakowywać. Wtem do jej pokoju wszedł Leon.

-Hej. -następnie podszedł i delikatnie ucałował jej polik.

-Cześć. Już się rozpakowałeś?

-W końcu zaraz będzie leciał film w kinie obok. 

-Dobrze zaraz do was dojdę.

-Czekam na dole. -Violetta przebrała się i była już gotowa wyjść kiedy ktoś do niej zapukał. Automatycznie powiedziała -Leon, otwarte. Ku jej zdziwieniu do pokoju wszedł Diego.

-Co ty tu robisz? Wyjdź z tond!

-Proszę, nie krzycz.

-Co ci się stało w rękę?

-Po bójce z twoim chłopakiem.

-To przez ciebie tak się zdenerwował.

-Powiedział ci czemu?

-Co to ma znaczyć. Diego mówiłam ci już. Wyjdź.

-Chciałem cie przeprosić. Ciebie i Leona. Trochę się zagalopowałem co? Tak jak w stajni Michała.

-Haha. Pamiętasz to jeszcze? -Vilu powiedziała zdziwiona.

-Tak wtedy po raz pierwszy cię pocałowałem. -zbliżył się do niej.

-Diego wyjdź! Masz w tej chwili wyjść! -zaczęła krzyczeć Violetta. Diego wyszedł zdenerwowany z pokoju, trzaskając drzwiami.
Dziewczyna położyła się na łóżku. Zakrywając twarz poduszką.
Po 10 minutach czekania Leon, wrócił się do Violi i zapukał.
Nikt nie odpowiadał. 
-Hej. Violetta. -dziewczyna rozpoznała głos chłopaka.
-(ciężko wzdychnęła) Leon. -po czym otworzyła szybko drzwi. Nie zdążył zrobić nawet jednego kroku. Violetta rzuciła mu się w ramiona. Płakała.
-Die...Diego.
-Co się stało?
-Był tu. Chciał mnie pocałować... -kiedy tylko wypowiedziała te słowa chłopak wypuścił ją z ramion i czym prędzej udał się do pokoju Diego. Drzwi były zamknięte. Jego już tam nie było.
-Jak to się stało, że był u ciebie?
-Ktoś pukał. Więc pomyślałam, że to ty. Powiedziałam Leon wejdź. Wszedł Diego. Krzyczałam i mówiłam mu żeby wyszedł. Powiedział wtedy, że chciał przeprosić. Spytałam co mu się stało w rękę. Powiedział, że to podczas waszej bójki. Wtedy wspomniał o naszym pierwszym pocałunku. Podszedł i chciał mnie pocałować. Powiedziałam mu żeby wyszedł i wyszedł. -Leon przytulił Violettę widząc, że ledwo mu o tym mówi.
-Może chodźmy już do tego kina bo zaczną się martwić.
-Tak. Chodźmy. -poszli na komedie.
W tym czasie Diego szedł przez ulice Madrytu. Spotkał Francesce.
-Uważaj jak chodzisz!
-Mówisz to do mnie? To ty wszedłeś na mnie.
-Nie jesteś w kinie z przyjaciółmi? -powiedział sarkastycznie.
-Nie, nie jestem. Jak widać.
-Dobra przepraszam. Lepiej ci?
-Jaki ty masz problem co?
-To znaczy?
-Nieważne. -odrzekła Francesca.
-Chyba myślę o czym ty w tej chwili. -odparł.
-To znaczy?
-Kochasz kogoś. Mimo tego, że on coś do ciebie czuję, nie pokaże tego. To tak jakbyś pragnął czegoś tak bardzo, że tylko ty to widzisz. 
-Że tylko ty tak naprawdę kochasz...
-Tak...
-Chyba powinnam już wracać.
-Jeśli chcesz mogę cie odprowadzić.
-...Czemu nie? - szli tak powoli, stale rozmawiając na nowy temat. Violetta i Leon wrócili do hotelu. Nagle do Leona zadzwonił telefon.
-Leon?
-Tak?
-Federico.
-Hej. Czemu dzwonisz?
-To tak się wita kumpla? - w tejże chwili Federico stanął w drzwiach hotelu. 
-Co ty tu robisz?
-Jestem...
-Zauważyłem.
-Kim jest ta dziewczyna? -Fede spojrzał się na samotnie siedzącą Viole.
 -Chodzi ci o Violettę?
-Chodzi mi o tą co siedzi samotnie.
-Violettę.
-Tak... Ma ładne imię. -oznajmił.
-Federico...
-Ty jesteś Federico? -podszedła do nich Viola.
-Zgadza się, a ty jesteś Violetta.
-Owszem. Leon dużo o tobie mówił.
-Mi o tobie nie za bardzo, a szkoda. -Vilu delikatnie poczerwieniała słysząc taki komplement.
-No Federico gdzie się zatrzymałeś? -powiedział lekko zdenerwowany Leon.
-W pokoju nr 27.
-To dziwne. Jestem w 28. -odparła Violetta.
-Ja bym nazwał to przeznaczeniem.
-Nie masz nic do roboty? -zdenerwował się Leon.
-O co ci chodzi? -zdziwił się kolega.
-To może ja już pójdę. -powiedziała Violetta.
-Do zobaczenia. -rzekł Federico. Dziewczyna następnie poszła pospiesznie do pokoju.
-Co ci się stało? -zaciekawił się Fede.
-Koleś...
-Co?
-Nie potrafisz się domyślić?
-A, pewnie ci się podoba. Nie dziwie się. 
-Federico!
-O co ci chodzi?
-Co tu robi Ludmiła?
-O nie, nie, tylko nie ona.
-A co to za reakcja Fede?
-Cały czas jest rozpieszczona. Wszystkich wykorzystuję. Myśli, że jest Supernovą, ale ona w końcu wybuchnie. Będzie tylko częścią galaktyki. Przecież zamiast tego mogłaby być naprawdę cudowną gwiazdą.
-Chyba wpadła ci w oko.
-Daj se spokój.
-Gdzie jest pokój 26? -rzekła Ludmiła do recepcji.
-Haha. Słyszałeś będzie obok ciebie. Przeznaczenie nie sądzisz?-powiedział Leon.
-Przeznaczeniem jest pokój obok Violetty, a nie obok Ludmiły.
-Stary! Przestań nie rozumiesz, że ja i Violetta...
-O sory mam telefon. -przeszkodził mu Federico.

300 wyświetleń

Wiem że ostatnio dziękowałam za 200 wyświetleń. Dziś dziękuje za 300+ wyświetleń jesteście niesamowitymi czytelnikami z tej o to okazji i z nudów XD piszę już dla was kolejny rozdział, ale ostrzegam, że dojdzie do ostrej kłótni. Tak poza zmartwieniami dam wam kolejną nowość w następnym rozdziale Ludmiła i Federico. Pytanie mam dla was czy chcecie Diegocesce. Diego i Fran jako parę. Muszę wiedzieć. ;)

W drodze do Madrytu-Rozdział 14

W drodze do Madrytu

Rozdział 14

(osoby, które chcą się dowiedzieć o tym rozdziale, proszę przeczytać wcześniejszy post [mój 1 prolog])

      Violetta,Leon,Camilla,Francesca, osoby, które miały być w samolocie.

Pasażerowie siedzą na miejscach. Leon przy oknie. Od strony Leona są Vilu,Fran i Cami.

Dziewczyny rozmawiały ze sobą, do momentu usłyszenia ciężkiego wydechu chłopaka. 

Zdenerwowany Leon miał już podnieść ton, lecz się powstrzymał.

-O co chodzi? -spytała Violetta.

-Yhmm...to dziecko bez przerwy kopie moje siedzenie.

-...Haha -zaśmiała się dziewczyna.

-Naprawdę nie rozumiem twojego poczucia humoru.

-Wielka szkoda (śmiała się pod nosem).

-Ahhh.

-Nie przejmuj się tym chłopcem. -po czym się uśmiechnęła.

Nagle usłyszano Camille.

-Jeśli jeszcze raz kopniesz mój fotel to osobiście(...)

-Cami. -szybko Fran uszczypała koleżankę.

Chłopiec od razu się odsunął. Cała 3-ka spojrzała na Camille.

-No co?

Nagle usłyszano od przechodzącej właśnie stewardessy komunikat: Pozostało jeszcze 6 godzin lotu.

Przepraszamy za opóźnienia.

4-ka przyjaciół postanowiła się wyspać. Nie pospali zbyt długo gdyż obudzili się godzinę po komunikacie. Pozostało jeszcze 5 godzin lotu. Ku ich zdziwieniu nagle przeszedł koło nich Diego i Lara trzymając się za ręce. Nie dało się ukryć szoku jaki właśnie odczuwali.

-Siema. -odrzekł Diego. Usiadł siedzenie przed nimi. Lara obok niego. Paczka przyjaciół zaczęła rozmawiać jakby chcieli, lecz nie potrafili zapomnieć teraz przed nimi TEJ "pary".

Nagle rzekły dziewczyny do 2-ki osób przed nimi.

-A tak właściwie to nie pomyliliście lotów? Do psychiatry nie w tą stronę -Fran.

-Ja i tak myślę, że i on by nie pomógł- Cami.

-Może zastanów się 2 razy, zanim coś powiesz -odrzekła Lara.

-Nie rozmawiaj z głupkami, bo z głupkami się nie rozmawia.-powiedział Diego.

-Kto to mówi? Patrzałeś kiedyś w lustro? -dopowiedział Leon.

-Nie tak często jak ty lalusiu.

Leon wstał z siedzenia już podszedł i miał "dotknąć" pięścią jego twarzy, kiedy Violetta delikatnie odepchnęła jego pięść od twarzy Diego.

-Naprawdę nie warto. -po tych słowach Diego uśmiechnął się pewnie.

-Z powodów braku paliwa wylądujemy na najbliższym lotnisku. Przepraszamy za usterki.

Wszyscy w samolocie stali się ze spokojnych na podenerwowanych. Podczas tankowania samolotu większość osób wykorzystała ten czas na krótkie zwiedzanie. Violetta poszła z dziewczynami do toalety. W samolocie zostali tylko Diego i Leon.

-Co ty tu robisz Diego? -powiedział Leon.

-Lece do Madrytu z Larą. Tylko nie mów, że nic ci nie powiedziała. Wróciliśmy do siebie. Będę z nią w Madrycie przez 2 tygodnie.

-Nie obchodzi mnie to z kim i na ile tylko czemu.

-Szczerze? Jest mnóstwo pięknych dziewczyn w Madrycie, ale choć nie wiem jakbyś chciał to i tak odzyskam Violette. Może jak na razie być ślepa i nie dostrzegać tego jak duży błąd popełniła chodząc z tobą, a i tak zobaczy z moją pomocą bądź bez niej. -Leon wstał z siedzenia i podszedł do Diego.

-Nie zbliżaj się do niej.

-Haaha, -uśmiechał się pewnie. Leon walnął go pięścią z całej siły w twarz. Następnie zaczęli się bić.

Po chwili wróciła Violetta. Próbowała ich rozdzielić.

-Przestańcie! -ale na nich to nie zadziałało, więc wyszła. Leon uspokoił się od razu i pobiegł za nią.

-Violetta! -szukał dziewczyny.

-Hej. Widziałyście może Viole?

-Przecież szła do samolotu. -rzekła Fran.

-Zobaczyła jak biłem się z Diego.

-Dobrze mu tak, ale wracając do Vilu to nie mam pojęcia gdzie może być. -dodała Camilla.

-Oby nie zabłądziła.-wystraszyła się Francesca.

-Widzę ją! -krzykła Cami.

-Violetta... -chciał dokończyć chłopak.

-Nie odzywaj się do mnie przez resztę drogi.

Wszyscy wrócili do samolotu.

Jesteście ciekawi co będzie w następnym rozdziale? Jeśli tak to pobudźcie wyobraźnie i czekajcie.